دکتر سید حمید حسینی-دبیرکل اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق: در ماههای اخیر تبلیغات زیادی در رابطه با کنفرانس فوق در داخل وخارج از عراق صورت گرفته بود و بر پایی شکوهمند این کنفرانس از یکطرف می توانست بر انتخابات قریب الوقوع پارلمانی عراق اثر گذاشته و از طرف دیگر حضور سایر کشورها را در بازار عراق افزایش داده و موازنه تجاری به نفع رقبای ایران را بهم بزند.

در حالیکه کنفرانس در 23 بهمن آغاز به کار می نمود که تا 13 بهمن دعوت نامه رسمی برای حضور ایران از طرف برگزارکنندگان شامل دولت کویت، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و دولت عراق ارسال نشده بود، نهایتا عدم استقبال بسیاری از کشورهای غربی و آسیایی از کنفرانس و فشار احزاب داخلی عراق باعث شد که ایران در روزهای آخر به این کنفرانس دعوت شود.

روزهای 23 و 24 بهمن ماه برای حضور بخش خصوصی در نظر گرفته شده بود ولذا تعدادی از اعضاء اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق تا تاریخ مقرر یعنی 21 بهمن ماه در سایت اتاق بازرگانی کویت ثبت نام کرده و تاییدیه دریافت داشتند ولی کاردار سفارت کویت در تهران از صدور ویزا خودداری نموده و مدعی بود که دستورالعملی از وزارت خارجه کویت برای صدور ویزا دریافت نکرده و علیرغم پیگیری مستمر اتاق وارسال مدارک پاسخی دریافت نداشتیم و مجبور شدیم در سه نوبت پرواز را کنسل نماییم و سرانجام با پیگیری و پافشاری دکتر ظریف با  هواپیمای اختصاصی و بدون ویزا عازم کویت شدیم، خوشبختانه مشکلی بیش نیامد و عصر سه شنبه در هتل شرایتون کویت مسقر شدیم .

متاسفانه جلسات مربوط به اتاق بازرگانی و بخش خصوصی در روز دوشنبه و سه شنبه برگزار شده بود و در روز چهارشنبه قرار بود نشست وزرای خارجه و هیأت های دولتی برگزار شود.

من تلاش کردم که با برقراری ارتباط با سفارت و اتاق کویت اطلاعات کنفرانس و لیست بنگاه های شرکت کننده در کنفرانس را بدست آورم و اطلاعات ارایه شده توسط عراق در مورد پروژه ها را گردآوری کرده و به اعضا اطلاع رسانی و با شرکت های بخش خصوصی خارجی ارتباط برقرار نماییم .

تجار کویت دیدگاه مثبتی نسبت به کنفرانس نداشته و آنرا نمایشی وتبلیغاتی می دانستند.

در ارزیابی مقدماتی می توان اعلام نمود که کنفرانس به دلایل زیر موفقیت آمیز نبوده و خوش بینی عراقی ها تحقق نیافته است.

عراقی ها تصور میکردند که اروپایی ها از ترس سرازیر شدن آوارگان عراقی حضور پررنگی در کنفرانس خواهند داشت و اجرای مگا پروژه هایی نظیر مترو، راه آهن، نیروگاه، نفت و پتروشیمی را بعهده می گیرند ولی عملا این اتفاق نیفتاد و خانم موگرینی به نمایندگی از اتحادیه اروپا فقط ۴۰۰ میلیون دلار کمک را اعلام نمود.

از مبلغ یکصد میلیارد دلاری که عراقی ها انتظار داشتند در قالب تامین مالی( وام)، کمک و سرمایه گذاری جذب شود کمتر از سی میلیارد دلار آن تعهد شد که اولاً بخشی از آن را کشورها برای حمایت از صادرات خود به عراق تخصیص دادند،ثانیاً ۱۷ میلیارد دلار آن توسط کشورهای همسایه(امارات ۵ میلیارد دلار، ترکیه ۵ میلیارد دلار، عربستان ۱/۵ میلیارد دلار، قطر ۲ میلیارد دلار و کویت ۲ میلیارد دلار) بعهده گرفتند و بقیه مبلغ نیز به صورت وام توسط بانک جهانی ۶ میلیارد دلار، بانک توسعه آسیا ۵۰۰ میلیون دلار، آمریکا ۳/۵ میلیارد دلار، صندوق اجتماعی اعراب۱/۵ میلیارد دلار و ژاپن ۱/۲ میلیارد دلار و آنهم به صورت وام و در صورت تضمین دولت و اصلاح قوانین و مقررات و افزایش شفافیت پرداخت خواهد شد.

ثالثاً عربستانی ها در ۶ ماه گذشته هیات های زیادی به عراق اعزام کرده و عراقی ها مدعی بودند که این کشور ۵۰ میلیارد دلار برای بازسازی عراق خصوصا مناطق سنی نشین پرداخت خواهد نمود  ولذا ایران در بازسازی و نوسازی عراق نقشی نخواهد داشت، در حالیکه میزان کمک و حمایت عربستان از کشورهای ترکیه، امارات و کویت هم کمتر بود.

رابعاً حضور کم رنگ روسیه، کانادا، چین، آلمان، فرانسه و ایتالیا برای همگان سوال برانگیز بود .

در جمع بندی  می توان ادعا نمود که این نشست اگر چه دستاوردهایی برای ملت عراق داشت ولی تاثیری بر انتخابات آینده عراق نخواهد گذاشت و موقعیت ما را در بازار عراق تضعیف نخواهد کرد، ما اکنون در این بازار حضور داریم و درگیر بازسازی  هستیم ولذا با هوشمندی  از اعلام مبلغ کمک و اعتبار خودداری کرده تا ضمن کاستن از حساسیت های داخلی، در مذاکرات رودررو و دو جانبه در این رابطه برنامه ریزی و اقدام نماییم.

ایران با حضور وزیر خارجه و بخش خصوصی حمایت و مشارکت خود را از بازسازی عراق اعلام داشت.

ملاقات های متعدد آقای ظریف با امیر کویت و وزیر خارجه این کشور، خانم موگرینی، آقای عبادی-نخست وزیر عراق بازتاب وسیعی در رسانه های کویت ومنطقه داشت و در مجموع سفری کوتاه ولی موفق بود.